Әңгімелер қазақ тілінде - стр. 11
Бұған менің тоқымам жауап берді:
Капсуладағы оттегі бар жасартатын крем сіздің жастығыңызды қалпына келтіреді және сіз қайтадан асқазанда жеңілдік сезінесіз…
– Қандай «жастық»! Қандай «крем»?! Менің ішімнің оған қандай қатысы бар?! – жоқ болса да… ішім гүрілдеп, тамақ жегім келеді, бірақ жей алмаймын… Сондықтан мен ораза ұстаймын, бұл да…
Ашуланған ол қолын сермеп, телефонды лақтырып жіберді. Сотка ақ қардай жастыққа ақырын қонды. Ол бір минут үнсіз қалады, содан кейін тиісті сигнал шығарады, жасыл шаммен жанып тұрады.
Мен үнсіз отырамын. Мен оның қыңырлығына жауап бермеймін.
«Ол аш отырсын. Оның қалай ән айтатынын көрейік…» – Мен ашуландым, бірақ жоқ, жоқ, мен оның бағытына қараймын. Үнсіз… Мүмкін ренжіткен шығар. Жарық алдымен сөніп, содан кейін мүлдем сөніп қалды. Бөлмеде тыныштық бар. Компьютерде Айдарик қана отырады. Папа түскі асқа кетіп қалды, мен бұл зияндылыққа байланысты компьютерге бұрылып үлгермедім.
_- Ал, сен неге ашуланасың? – Айдар маған жүгінеді. – Ол кінәлі ме? саусақтарыңыз қалың…
– Жоқ, ол саған ғашық болды. Оған саусақтардың еш қатысы жоқ! Саусақтарыңыз менікінен қалың.
Жауап ретінде Айдар менің телефонымды алады.
Телефон ақырын күрсінеді. поцелуй сияқты.
Айдар телефонның миниатюралық пернетақтасына менің мәтінімді жайбарақат теріп, сол жерде көрсетілген ақпаратты көрсетеді. Көптеген өнер мекемелері мен кескіндеме институттары және осы мекемелер мен суретшілердің фотосуреттері ұлы ұрпақ ретінде экранға ұшты.
– Қараңдар… тапқан … – мен таң қаламын.
– Е-е … – Айдар менің әлсіреген басымды үнсіз ұрып жіберді, таңертең шашымды қыбырлатып, бөлмеден шығып кетті.
Оны көріп, дәлірек айтқанда, менің тоқымашылығым қызға тән, аздап тұншыққан жылауға ұқсас, қайғылы, созылған күрсіністі шығарды.
Оның қайғысын түсініп, алғашқы, бақытсыз махаббатымды есіме алып, мен оның жанына барып, оны қолыма алдым… Бірақ ол ешқандай реакция жасамады. Экран түннен гөрі күңгірт болып қала берді. Онымен татуласуды шешіп, мен зарядтағышты алып, оны желіге қостым. Алғашқы махаббат туралы ойлар менің жүрегімді дірілдетті… Қыста қазір қыс, күн сәулесі күшті және негізгі күштермен жарқырайды. Папа мен Айдар түскі астан кейін серуендеуге жиналды…
– Айдар, мен саған жүз шаршы метрімді бергім келеді ме? – деп сұрадым мен тоқыма бақытты болу керек деп шешіп. Менің сәттілігім болмағандықтан, оның жолы болсын.
– Бұл маған не үшін керек? Менің өз телефоным бар … – Айдар төменгі күртесін киіп, әкесінің соңынан шықты.
Менің тоқымашылығым мұңды, қайғылы, жүректі ауыртатын әуенді айтып, жылай бастады және үнсіз қалды.