Бабалардын жанырыгы - стр. 4
–Тетиги эмне?
– Бир караан сабалай учуп келатат.
– Көзү курч балдар карагылачы?
– Карарган ал эмне?
– Көк кажыр го.
– Тарп жору окшойт.
– Таз карабы.
– Алар чоң болот жай учат. Мунун учушу ылдам экен. Бир кыраан куш го.
– Бул чабыты алыска кеткен алгыр кыраан куш тура.
– Жарыктык зыпылдай учуп келатат.
– Ой, ажонун кырааны.
– Ал кайра келатат.
– Кудай берди.
– Айланайын жаратканым колдой көр!
– Эмне кылаар экен карап туралы.
– Бизден кетпесе экен. Теңирим бизге кубат берсин!
– Деги эли-журтубуз аман болсо экен.
Куштун учушу өтө олуттуу тыянак чечимге келгендей сыяктанат. Жаныбар болсо да, бүткүл элдин ой-санаасын билип тургандай сезилет. Эл кушту көрүп шыктана түштү. Канча кылса да мекен, эл жерин коргогон адамдан калган асыл таберик эмеспи. Асманда күүлдөгөн дабыш эшилип, жаныбар шукшурула келип ылдыйлап, анан жай каалгый абада айланып далайга туруп алды.
Журт:
– Кыраан бизди таштаган эмес экен.
– Ал таштабайт, эстүү жаныбар эмеспи.
– Акылдуу жаныбарды жаратканым колдой көр!
– Ал бизди ташташы мүмкүн эмес. Ал баарыбыздын колдоочубуз. Канаттуу жай акырын каалгып келип, Рыс деген кишинин оң ийнине жай жайгаша конуп кайраттуу шаңшып жиберди. Баары сүйүнө кубанып, кыйкырып жатышты. Эл токтоно албай термелет. Каны кызуу жаштар дүргүп дуулдап турушту. Эми Рыс деген ким эле? Майданга жибербей эл аны катып калган. Өзү жарды үй-бүлөдөн. Андай баатырлар эл ичинде өтө аз төрөлүп, өтө аз чыгат. Ал калыс журттун тагдырын ойлогон, акылман, чечен, баатыр адам болчу. Колунда болгон байлыгын жардыларга таратып бере берген. Эл башкарууга ылайыктуу адам болуп, жаштайынан эле калайыктын камын көздөп жүргөн. Ал каза болгон ажонун биринчи кеңешчиси болуп, ажо баардык ишин анын айтканындай аткарып жүргөн.
Карыялар:
– Кагылайын журт эл тербип турганда багыбыз бар экен.
– Рыска конду туура конду.
– Ал элдин камын ойлогон баатыр жигит.
– Мындай баатырларыбыз турганда элибиз кор болбойт.
– Өз кызыкчылыгынан элдин кызыкчылыгын жогору коёт.
– Эми Рысты хан көтөрүп, Рысхан атайлы.
– Жаштар дуулдап кыйкырып жатышты.
– Биздин ханыбыз Рысхан!
– Рысхан!
– Рысхан!
– Рысхан!
Рысхан деген ат тээ обого теребелге бобу ачык ай-талаага тиги аркы карагай жыш өскөн жылгага чакырык болуп таралып жатты.
Ошентип журт Рысты хан көтөрүп, Рысхан деп, аташты. Жараткандын буйругу экен Рыс элге хан болуп калды. Кыргыздын кырк уруусу биригип баягы баскынчы кара кытай, калмак, манжуларга тең ата болуп, аларга эркиндигин алдырбады. Рысхан жаңы алтымыштан ашкан. Ал ары акылман, ары аяр, ары чечен көрүнүктүү аскер башы эле. Кыргыз элинин биримдигин чыңап, башка элдер менен тең ата жашап турду.