Бабалардын Урпагы. 3 китеп - стр. 33

Кылымга татыр эрлерди,

Кыдырып чыксам табамбы?

Уулдардын атасы,

«Уландарым келет» деп,

Эки туйгун таптаган,

Элден окчун бактырган.

Кабар катты бере албай,

Карарып кара жол жатты.

Айдыңдуу уулдар келбеди,

Ата кушун агытты.

Кат кабарын бере албай,

Карарып кара жол жатты.

Жаратылыш ыр терметип,

Ушунчалык сырдуудай.

Туулган жерге кайтып келип,

Сыбызгытып чоор тартпайт.

Сырдыбай менен Абдырай.

Эстеп эки баланы,

Акмат чал такыр кайгырды.

Ак Эчкиде чуу барбы?

Ала Тоону күүгө салып,

Сайрап жаткан улары.

Турусбектен: Шейше, Темиркан,

Эки уулдан үн чыгабы?

Эки уул үнүн бербеди,

Энекесин күттүрүп,

Эңсеген жерге келбеди.

–Эй, иничек, иничек,

Кимди издеп жүрөсүң?

Айдың талаа, түзөңдү,

Аралап алып өтөсүң?

– Капам менин бир далай,

Эки агам бар эле,

Төлөн менен Карыбай,

Самен чалдын уулу эле,

Көрдү бекен ким бирөө?

–Эки агаңды көрбөдүк,

Андан башка не дейбиз.

Кайтпай калды согуштан,

Кара кагаз бергенбиз.

Касиеттүү жер делет,

Калдайган Көңдөй байыртан.

Көңдөйлүк болуп аталган.

Казак менен Кабакан.

Уулдары Сатынын.

Булар да келбей калышкан.

Эки агама эстелик деп,

Ушул ырды жараткам.

Токбайдан үч уул бар,

Үчөө үч ат минди эле,

Кара Колот жолун өрдөп,

Кан майданга кетти эле.

Небак бүткөн майданда,

Үч жолочу келе элек.

Кеткен бойдон айлына,

Келип салам бере элек.

Башына үйүп кайгыны,

Ата-эне жаман кайгырды.

Агат көлдөп көз жашы,

Аппак болгон чачтары,

Тирүүлөй көрүп азапты,

Ушунчалык чарчашты.

Малын багып оокат кылган,

Маамбектен эки уул бар.

Мукамбет менен Мустаке,

Кан майданга кетеерде,

Эки уулга арнап ата-эне,

Эки терек тикти эле,

Саатты кууп күн өттү,

Күндү кууп ай өттү,

Айды кууп жыл өттү,

Эбегейсиз закымдап,

Элек элеп заман өттү.

Эки уулдан дарек жок,

Дарек эмес кабар жок.

Эки терек дүпүйүп,

Алыс жактан көрүнүп,

Карап эки теректи

Ата-энеси жаш төгүп,

Алар эчак жок болушкан,

Алтын башка кайгы үйүп.

Атаны кокуй кор дүйнө,

Кор дүнө эмес жок дүйнө.

Калдайып көктө көрүнүп,

Каргалар учуп каркылдайт.

Кайгырган менен айла жок,

Кайрандар эми табылбайт.

Жон-жондордон көрүнүп,

Жорулар учуп салпылдайт,

Жооткон менен айла жок,

Жоголгондор табылбайт.

Эчен-эчен эр өттү,

Эр өтпөсө ким өттү?

Асман толгон ызы-чуу,

Айгайлаган чуу өттү.

Алдыда баштап жол салып,

Ат көтөргүз бирөө өттү,

Манас айтып бапылдап,

Шумдуктана шаңкылдап,

Бакир талант дагы өттү,

Комуз черте, үн салып,

Кой десе болбой, күү чалып,

Күрөңкөйдөн Касейин,

Күмүш үндүү бу өттү.

Керүү белди жайлаган,

Керилтип жылкы айдаган,

Кетирекейден эки уул бар,

Майданга кетип калышты,

Керүү бели жайлаган,

Кезинде тартты азапты.

Сүйдүрүп айткан макалды,

Сүйөрдөн Ыманаалы,

Ары куудул тамашачыл,

Адылдан Жылтыр бу өттү.

Адамда жок тамашачыл,

Аалынын уулу Асанаалы,