Бабалардын Урпагы. 3 китеп - стр. 11

Ага -тууган арыздашпай,

Ар дайыма бар болсун.

Кыйын күндө оомат кетип,

Кырсык капшап жолобосун.

Куу турмушка бир келдик,

Курсагыбыз ток болсун.

Кыдырып жүргөн көңдөйдү,

Кыдыр Алей Салам бар.

Жаралгандан ак үмүт,

Жар болуп жалгашаар.

Жаман ойлуу жоголсун,

Жакшылары көп болсун.

Урмат күтүп ата-эне,

Уул үйлөп, кыз чыгарсын.

Улууларын кадырлап,

Уул-кыздары сыйласын.

Эчен кылым келаткан,

Элинен бак тайбасын.

Айдыңдуу элде аты бар,

Арбактар тынч уктасын.

Арсыз бала жаралып,

Атага наалат кетпесин.

Кары-картаң чалдардын,

Каргышынан алыс кылсын.

Атадан жалгыз туяк бар,

Андан тукум улансын.

Энеден ырыс кетпесин,

Эңсеген ойго тез жетсин.

Атадан ыйман кетпесин,

Арбакты дайым эскерсин.

Жамандын капшабы,

Жаамы журтка тийбесин.

Жакшыны кудай колдосун,

Жашоодо аман бар болсун.

Арып ачуу жоголсун,

Ачка пенде болбосун.

Ак эмгек менен жашайлы,

Бирөөнү кор кылбайлы.

Карынын баркын сактайлы,

Жаштардан ыйбаа кылалы.

Бөтөн эл тынчты албасын,

Жергеме сук артпасын.

Бугу эненин арбагы,

Уул -кызына жол ачсын.

Торгой ата айдыңы,

Тополоңдо сактасын.

Беккулу ата арбагы,

Бекемиреек чеп болсун.

Үч атадан жаралган,

Көгөртүп бак сайган,

Көңдөйүбүз бар болсун!

Көөнөрбөй аман жашасын,

Көнөчөк эли дагы аман!

Түйшүктү салбай бу элге,

Түбөлүккө бар болсун,

Түбү түктүү жер аман!

Жылдыздуу бу элди,

Жылган булут колдосун.

Көп үмүттү бул элди,

Көкө теңир коргосун!

Айлыбыз менен бир болуп,

Айдан аман чыгалы!

Жылдыздуу ойду жылоолоп,

Жылдан аман чыгалы!

Жараткан Кудайым,

Жалгамак сизден,

Кааданы күтүп,

Кабыл алмак бизден.

Оомийин!!! Жаратканым өзү жар болсун!!!

***

Санжыра жазган адамым

Кагазыңы тактап жаз.

Калпыстатпай туура жаз.

Карылардан сурап жаз!

Кабарчыдан улап жаз.

                  Жек жаатыңы мактабай,

Жетик билип калыс жаз!

Кагаздагы дастанды,

Кары окуйт, жаш окуйт.

«Менин бабам» барбы деп,

Мектептеги бала окуйт.

«Эң маанилүү бекемби»,

Элечекчен эне окуйт.

Кер маралдай керилген,

Келин окуйт, кыз окуйт.

Чарчап келип ат чапкан

Чабандес бала дагы окуйт.

Бу жазылган дастанды

Атасы жок бала окуйт.

Аймагынан узап кеткен

Алыстап кеткен киши окуйт.

Көңдөй жерин сагынган,

Көөнөрбөгөн пенде окуйт.

БАБАЛАРДЫН КАРААНЫ

Чоң чокулар улуу тоолор

Өткөн күнгө энчилеш.

Өктөмдүү өткөн балалык,

Өмүргө болуп шериктеш.

Далай күндөр закымдап,

Дайынсыз жылып өттү го.

Ак булут тоого калкылдап,

Ала салып көчтү го.

Көчкөндөрдүн баардыгы,

Көрүнбөй эми калды го.

Саргайтып өткөн күндөрүм,

Сагынычты чачты го.

Билинбестен закымдап,

Бийиктиктен куш өттү.

Түйшүктү салып сезимге,

Түпөйүлдүү түн өттү.

Анын баары эскирип,

Кайра сонун кеч келип,

Кайткыс күндөр эстелик.

Ак сакалын жайкалтып,

Ак бозунда чайпалып,

Беккулу деген ата өттү,

Аны менен бир болуп,